Kompasy i zegary słoneczne

Kompas Kompas to przyrząd nawigacyjny, który wskazuje kierunki świata, a dokładniej – służy do wyznaczania kierunku południka magnetycznego. To urządzenie, które usprawniło żeglugę pełnomorską i doprowadziło do epoki wielkich odkryć geograficznych. Do dziś stanowi jedną z najważniejszych części ekwipunku podróżników. W naszej kolekcji znajdują się kompasy w obudowie mosiężnej i drewnianej stylizowane na modele używane przed wiekami. Niektóre modele zawierają dodatkowo zegar słoneczny, za pomocą którego możemy również określić czas. Ze względu na wykończenie i kolorystykę nasze kompasy pięknie ozdobią gabinety i pomieszczenia w stylu retro. Kilka modeli idealnie się nada na przycisk do papieru. Stanowić będą nie tylko piękny, ale też użyteczny prezent dla podróżnika, żeglarza i fana survivalu. Kompas budowa i działanie Kompas składa się z ruchomej igły ułożonej na pionowej osi oraz z róży wiatrów – okrągłej tarczy z podziałką stopniową lub kątową (rumbową), która uwzględnia kierunki stron świata. Igła kompasu ma właściwości magnetyczne. Reaguje ona na pole magnetyczne Ziemi, którego linie układają się niemalże wzdłuż kierunku północ-południe. Igła kompasu ustawia się odpowiednio wzdłuż linii tego pola. Co ciekawe, magnetyczny biegun północny znajduje się na południu, a południowy na północy. Jak korzystać z kompasu? Kompas zawsze wskazuje geograficzny biegun północny (magnetyczny południowy). Żeby się odnaleźć w terenie należy wziąć kompas w obie dłonie i potrzymać go poziomo do momentu ustabilizowania się igły. Następnie obracamy się z kompasem tak, żeby kierunek północny na podziałce nałożył się z kierunkiem wskazywanym przez igłę. W ten sposób ustawiamy się twarzą na północ, za plecami mamy południe, prawa ręka wskazuje wschód, a lewa zachód. Należy pamiętać, że kompas może nie działać prawidłowo w pobliżu metalowych obiektów, urządzeń elektrycznych lub innych magnesów! Kto wynalazł kompas? Pierwsze wzmianki o kompasie pochodzą ze starożytnych Chin, gdzie kierunki świata, odgrywały ogromną rolę ze względu na pozytywną lub negatywną wartość – yin i yang. Bazując na zasadach starożytnej filozofii chińskiej, północ to ciemność, a południe to jasność. Cesarz w starożytnych Chinach miał zasiadać na tronie z twarzą skierowaną na południe, a plecami na Gwiazdę Polarną. Co ciekawe, pierwsze kompasy wskazywały właśnie kierunek południowy. Do Europy kompas zawitał dopiero z końcem XII wieku stając się jedną z najważniejszych nowinek techniki, która wskazała drogę do Nowego Świata. Busola Busola to kolejny przyrząd nawigacyjny bazujący na igle magnetycznej. Choć często używa się słów busola i kompas zamiennie, jest to instrument bardziej rozbudowany niż kompas. Busola, poza wyznaczaniem kierunków geograficznych stron świata, umożliwia również wyznaczanie azymutu – kąta między północą, a kierunkiem marszu. Składa się z: • podstawy z obrotowym pierścieniem z podziałką w stopniach (tzw. limbus) • igły magnetycznej • przyrządów celowniczych – muszki i szczerbinki • zwierciadła • linijki • wskaźnika linii północ-południe na limbusie Jak wyznaczyć azymut? Słowo azymut pochodzi z języka arabskiego i oznacza drogę, cel, kierunek. Azymut to kąt między kierunkiem północnym a kierunkiem marszu lub celem. Żeby prawidłowo określić azymut na punkt orientacyjny, należy obracać busolą lub kompasem do momentu pokrycia się obiektu z linią oraz szczerbinką. Następnie, odczytujemy z tarczy instrumentu wcześniej wyznaczony azymut. Innym sposobem jest wyznaczenie na busoli lub kompasie znanego wcześniej azymutu. W tym celu przekręca się tarczę urządzenia do momentu ustawienia odpowiedniej wartości, tak aby znajdowała się naprzeciw przeziernika. Kolejnym krokiem jest odwracanie się z kompasem do momentu, w którym w odbiciu lustrzanym wskazówka wskazująca kierunek północny pokryje się z ramką na tarczy. Gdy te elementy się pokryją, spoglądamy przez przeziernik w celu określenia kierunku marszu lub punktu orientacyjnego